این که در مدرسه چه اتفاقی افتاده است و یا برای فردا چه برنامه ی در دست اجرا است اولین و متداول ترین سوالات والدین از کودکشان می‌باشد که در اولین لحظات دیدار بعد از مدرسه پرسیده می‌شود.
عدم پاسخ به این سوال و عدم گزارش دهی کودک از اتفاقات مدرسه، مهم ترین دغدغه ی والدین می‌باشد که نگرانی های زیادی را نیز ایجاد می‌کند زیرا آن ها از اتفاقات مدرسه با خبر نمی‌شوند و این نگران کننده است.
اما راه حل چیست؟ سوالات پیچیده و سرکوب کردن همیشه اثر عکس و منفی بر این توانایی کودک دارد و عدم پاسخ دانش آموز به معنی عدم تمایل او به مدرسه و یا پایین بودن ضریب هوشی کودک نیست بلکه نشان از یک مشکل در رشد گفتار کودک است.
این مشکل باید توسط متخصص این حوزه یعنی گفتاردرمانگر تشخیص داده شود و همچنین درمان مناسب با آن نیز ارائه شود. عدم درمان این مشکل، ممکن است در آینده باعث آسیب های بزرگ ترین برای فرد شود مانند عدم توانایی صحبت در جمع، سخنرانی، ارائه مطالب مختلف و ...
عدم توانایی گزارش دهی و یا ساده تر از آن، عدم توانایی تعریف کردن خاطره یا داستان، نشان از مشکلاتی در روند رشد کلام کودک است که با درمان صحیح آن، این مشکل برطرف خواهد شد.
روند درمان گزارش دهی به چه شکل است؟ از ساده ترین مرحله باید شروع کنیم یعنی داستان کوتاه و ساده. با تمرین و تکرار این مراحل، به سطح گزارش دهی اتفاقات می‌رسیم. ممکن است دانش آموزی در تعریف کردن داستان یا خاطره مشکلی نداشته باشد. فقط اطلاع نداشته باشد که کدام یک از اتفاقات مدرسه را باید به والدین خود منتقل کند. در این حالت بهتر است بخش های مد نظر خود را به کودک به صورت مرحله به مرحله ارائه دهیم و روزانه گزارش های ساده ای از او بخواهیم تا به سطح متناسب خود برسد و بتواند اتفاقات مهم را از اتفاقات غیرمهم تشخیص دهد و مواردی که اولویت هستند را گزارش دهد.
